-
1 dignitas
dīgnitās, ātis f. [ dignus ]1) достоинствоnon esse dignitatis alicujus C — не соответствовать чьему-л. достоинствуotium cum dignitate C — достойный (т. е. честно заслуженный) отдых2) положение, звание (d. imperatoria Just; equestris Nep)aliquem ad summam dignitatem perducere Cs — доставить кому-л. высшие почести3) статный вид, мужественная осанка, представительность, благородная наружность (corporis Nep, Vtr; formae T, Su)4) великолепие (domūs C; urbis Nep)5) благородство, внушительность ( orationis T)
См. также в других словарях:
VESTIS — primi hominis innocentia fuit, cui postquam iniquitas successit, vidit se nudum esse, et consutis foliis fecit sibi subligacula, Genes. c. 3. v. 7. ut sic membris minime honestis honorem circumponeret, prout loquitur Paulus 1. Corinth. c. 12. v.… … Hofmann J. Lexicon universale